İnsan ile doğal çevre arasındaki karşılıklı ilişkileri inceleyen coğrafyanın dağılış, nedensellik, ilgi veya bağıntı olmak üzere üç prensibi vardır. Bu prensiplerin başında dağılım ilkesi gelir.

Coğrafya konuları işlerken elde edilen verilerin ve ulaşılan sonuçların yeryüzündeki dağılışı haritalar yardımıyla yapılır. Haritalar sayesinde coğrafi olaylar daha kolay anlaşılır hale gelir.

HARİTALARDA YER ŞEKİLLERİNİ GÖSTERME YÖNTEMLERİ

Haritalarda yer şekillerini belirgin bir şekilde gösterebilmek için çeşitli çizim yöntemleri geliştirilmiştir. Harita çizimi yapılırken kullanılış amacına göre en uygun çizim yöntemi seçilir.

Deniz seviyesinden itibaren aynı yükseklikteki noktaların birleştirilmesiyle elde edilen iç içe geçmiş kapalı eğrilere izohips eğrileri denir. Bu eğriler üç boyutlu yer şekillerinin iki boyutlu modelleridir.

Eğriler aynı zamanda deniz ve göl derinliklerini göstermek için de kullanılır. Aynı derinliğe sahip eğrilerin birleştirilmesi sonucunda izobat adı verilen eş derinlik eğrileri oluşturulur.

Yeryüzü şekillerinin belirli bir ölçek dahilinde küçültülerek oluşturulan maketleridir. Bu yöntem, yerşekillerinin gerçeğe en uygun olarak gösterilmesini sağlar. Ancak, kabartma haritaların yapılışı ve taşınması zor olduğundan kullanım alanı dardır.

İzohips yöntemi ile çizilmiş haritalarda, izohipsleri daha kolay çizebilmek için belirli yükselti aralıkları farklı renklerde boyanır.  Hangi renklerin hangi yükselti aralığında yer aldığı haritanın lejant bölümünde gösterilir.

·         0-200 metre -> Yeşil

·         200-500 metre -> Açık yeşil

·         500-1000 metre -> Sarı

·         1000-2000 metre -> Kahverengi

·         2000+ metre -> Koyu kahverengi
Okyanus ve denizlerde derinlik mavinin tonlarıyla gösterilir.

Kalınlıkları, eğim ile orantılı olarak artan çizgilerle çizilir. Çizgiler eğimin çok olduğu yerde kalınlaşır, eğim azaldıkça incelir. Düzlükler beyaz bırakılır. Az kullanılan bir metotdur. Büyük ölçekli ve özel amaçlı haritalarda kullanılır.

Yerşekillerinin bir yönden ışıkla aydınlatıldığı düşünülür. Buna göre, ışık alan yerler açık, gölgede kalan yerler koyu renkte boyanır. Haritacılıkta daha çok yardımcı bir yöntem olarak kullanılır.